Πλαστά αυτοκίνητα - αντίκες πολλών εκατομμυρίων ευρώ

Τη δεκαετία του 1930, η βρετανική MG προώθησε στην αγορά 33 αγωνιστικά αυτοκίνητα τύπου Κ3. Σήμερα, εάν κάποιος θελήσει να αποκτήσει ένα Κ3, μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε 100 υπάρχοντα.

H ΜG δεν ξεκίνησε και πάλι την παραγωγή του μοντέλου. Απλώς το εμπόριο ψευδεπίγραφων αυτοκινήτων - αντικών ανθεί. Και αυτό επειδή οι τιμές των αυθεντικών αυτοκινήτων έχουν εκτιναχθεί, κινητοποιώντας ένα μηχανισμό κατασκευής περίτεχνων αντιγράφων. Το δέλεαρ ενός αυτοκινήτου - αντίκας έχει ενισχυθεί, ειδικά μετά την κρίση. Στις σχετικές δημοπρασίες οι τιμές των οχημάτων έχουν επταπλασιαστεί εν συγκρίσει με την προηγούμενη 10ετία.

Ο βρετανικός οίκος δημοπρασιών Bonhams, ο οποίος λέγεται ότι έχει παγκόσμιες πωλήσεις αντικών πάνω από 1 δισ. δολάρια τον χρόνο, τον Ιούλιο πούλησε μία Μερσεντές του 1954 (Merceds-Benz F1) αντί 32,1 εκατ. δολαρίων. Πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ. Το 2011 πούλησε ένα Aston Martin DB2/4 του 1955 και το τίμημα ανήλθε σε 230.000 στερλίνες (376.400 δολάρια). Το 2003 το ίδιο ακριβώς αυτοκίνητο είχε αγοραστεί τέσσερις φορές λιγότερο. H ζήτηση παραμένει ζωηρή και στη δημοπρασία του Bonhams της 1ης Δεκεμβρίου επωλήθησαν δεκάδες αντίκες, μεταξύ των οποίων ένα αγωνιστικό κουπέ της Porsche του 1964 αντί 1,15 εκατ. στερλινών (1,88 εκατ. δολ.), ένα Aston Martin DB4GT Sports Salοon αντί 1,57 εκατ. στερλινών (2,57 εκατ. δολ.) και μία Jaguar D-Type του 1956 αντί 2,58 εκατ. στερλινών (4,22 εκατ. δολ.). «Οι άνθρωποι που έχουν πολλά χρήματα, προτιμούν να βλέπουν ένα παλαιό αυτοκίνητο στο γκαράζ τους από το να έχουν τοποθετήσει το αντίστοιχο κεφάλαιο, που έδωσαν για να το αποκτήσουν, κατατεθειμένο στην τράπεζα», παρατηρεί ο Αντόλφο Ορζι, πρόεδρος της Historica Selecta, η οποία είναι εταιρεία συμβούλων επιχειρήσεων με ειδίκευση στα αυτοκίνητα - αντίκες. «Οπου λοιπόν κυκλοφορεί πολύ χρήμα, κυκλοφορούν και πλαστά προϊόντα».

Η... δίδυμη Jaguar και οι παλιές φλάντζες

Οι πεπαιδευμένοι και εκλεπτυσμένοι «πλαστογράφοι» συνηθίζεται να αγοράζουν παλαιές βίδες και φλάντζες. Κατασκευάζουν αντίγραφα πλαισίων των παλαιών μοντέλων και τα αφήνουν εκτεθειμένα στον ήλιο και στη βροχή στα χωράφια. Η διεθνής λέσχη παλαιών αυτοκινήτων FIVA κάνει λόγο για «πλαστογράφους», που αγόρασαν ολόκληρο παλαιό κινηματογράφο στη Γαλλία για να πάρουν το δέρμα των καθισμάτων του, επισημαίνοντας ότι η όλη διαδικασία παραπέμπει σε διεθνή κυκλώματα εγκληματιών.

«Οσοι αντιγράφουν αυτοκίνητα αντίκες δεν είναι κάποιοι ρομαντικοί μοναχικοί “λύκοι”», επισημαίνει ο Νόρμπερτ Σρέντερ, ο οποίος πιστοποιεί κλασικά αυτοκίνητα για την εταιρεία TUV Rheinland. «Τη δεκαετία του 1990 θα εντόπιζα ένα πλαστό όχημα ανά πενταετία, ενώ σήμερα βρίσκω πέντε αυτοκίνητα τον χρόνο».

Ο ίδιος διανύει μεγάλες αποστάσεις για να διεξαγάγει τις έρευνές του και έχει φθάσει μέχρι την Καλιφόρνια για τον σκοπό αυτό. Εξετάζει τις συνδέσεις στα οχήματα, ενώ υποβάλλει τα μέταλλα σε ειδικές χημικές δοκιμασίες ώστε να διαπιστώσει την πραγματική τους ηλικία.«Χρειάζεται οργανωμένο κύκλωμα εγκληματιών για να αντιγραφεί μια αντίκα, δεδομένου ότι είναι πολύ ακριβό για να το κάνεις και χρειάζεσαι σωστή υποδομή», παρατηρεί ο κ. Σρέντερ.

Μάρτυρας της όλης ιστορίας αποδείχθηκε ο Κρίστιαν Τζένι, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της ασφαλιστικής Zurich Insurance Group, ο οποίος χρειάστηκε πέντε ολόκληρα χρόνια να αποδείξει τη γνησιότητα της σπάνιας Jaguar C-Type του 1952, που είχε στην κατοχή του. Αφορμή ήταν ότι εμφανίστηκε στην αγορά ένα πανομοιότυπο μοντέλο, του οποίου ο ιδιοκτήτης ισχυριζόταν ότι έχουν τον ίδιο αριθμό πιστοποίησης. Ο κ. Τζένι, ο οποίος έχει στην κατοχή του συνολικά 13 Jaguar αντίκες, συμβουλεύτηκε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι έχουν γνώση του αντικειμένου.

Μεταξύ αυτών ήταν και ο Νόρμαν Ντιούις, επικεφαλής των μηχανικών στο τμήμα που διεξήγαγαν τις δοκιμές στην Jaguar επί τριάντα χρόνια και πλέον.

Κατασκευάζονται με γνήσια ανταλλακτικά και μοιάζουν αυθεντικά

Η Jaguar του Κρίστιαν Τζένι αποτιμάται στα 2,5 εκατομμύρια δολάρια, οπότε πολλά διακυβεύονταν γύρω από την αυθεντικότητά της. «Ενδεχομένως να αντιμετώπιζα πρόβλημα, εάν κάποια στιγμή στο μέλλον αποφάσιζα να πουλήσω το αυτοκίνητο», επισημαίνει ο κ.Τζένι σήμερα, ο οποίος είναι πλέον συνταξιούχος και ζει στο Θάλβιλ της Ελβετίας. Το να μπορεί κάποιος να αποφαίνεται για τη γνησιότητα ενός παλαιού αυτοκινήτου δεν είναι εύκολη δουλειά. Λόγου χάριν, ο Σάιμον Κίντστον, σύμβουλος σε κλασικά αυτοκίνητα στη Γενεύη, βρέθηκε μπροστά σε μία Alfa Romeo Giulia TZ της δεκαετίας του 1960. Ο πωλητής ισχυρίστηκε πως την ανακάλυψε σε μάντρα αυτοκινήτων στη βόρεια Ιταλία. Μετά τη σχετική έρευνα, ο κ. Κίντστον ανακάλυψε φωτογραφία αυτοκινήτου με τον ίδιο αριθμό πιστοποίησης, το οποίο είχε υποστεί σφοδρότατη σύγκρουση το 1964. Αλλες απάτες είναι πιο συγκεκαλυμμένες, όπως η μετατροπή μιας γνήσιας αντίκας Porsche 911 σε μια έκδοση RS με καλύτερες επιδόσεις, η οποία έκδοση τετραπλασιάζει την αξία του αυτοκινήτου. Κάποιοι «πλαστογράφοι» παίρνουν γνήσια ανταλλακτικά και γύρω από αυτά κτίζουν ολόκληρο όχημα, καθιστώντας τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ψευδεπίγραφων μοντέλων και της ανακαίνισης ενός αυτοκινήτου δυσδιάκριτη. «Κυκλοφορούν πολλά “πειραγμένα” αυτοκίνητα», επισημαίνει ο Τζέιμς Νάιτ, υπεύθυνος του τμήματος αυτοκινήτων - αντικών στον Bonhams. «Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά, όμως. Τα πλαστά οχήματα εμπεριέχουν την έννοια της απάτης».