Peugeot RCZ: Γαλλική -επαναστατική- απάντηση

Image by kenjonbro via Flickr Το RCZ επανατοποθετεί τον όρο «σπορ κουπέ» μέσω του τρόπου που επικοινωνεί με τον οδηγό του, αφού κανείς ασχολείται πρώτα με το γοητευτικό χαρακτήρα του και μετά με τις εξαιρετικές επιδόσεις του στον ασφαλτοτάπητα.
Η μια λύση είναι η αποτελεσματικότητα. Παίρνεις ένα κομμάτι μέταλλο, προσθέτεις τροχούς στις άκρες, με όσο μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους γίνεται, βάζεις έναν δυνατό και βαθύ κινητήρα κι ένα κιβώτιο που ξέρει τη δουλειά και... ορμάς. Κι όσο πιο αυθεντικά έψαξες, έκοψες, έραψες κι έφτιαξες το πόνημά σου, τόσο περισσότερο θα ανταποκριθεί στα καθήκοντά του. Ας πούμε λοιπόν πως φτιάχνεις ένα αυτοκίνητο που οι στροφές ιδρώνουν με τη σκέψη ότι θα περάσει από εκεί. Υλοποίησες έτσι με τον καλύτερο τρόπο τον τομέα «αποτελεσματικότητα».

Image by M 93 via FlickrΑς εξετάσουμε τώρα την άλλη λύση. Αυτή που περνάει από πιο λεπτά φίλτρα αίσθησης, που η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό για να τη χαρακτηρίσω είναι «πολιτισμός» ή «ευγένεια». Εδώ πρώτη προτεραιότητα δεν είναι το σασί, οι αναρτήσεις, οι τροχοί, αλλά τα υλικά, τα οποία πρέπει να κάνουν τον οδηγό να αισθάνεται χαλαρός. Το πάτημα επίσης, που πρέπει να εξασφαλίζει άνεση όχι μόνο στο σώμα, αλλά στο μυαλό του οδηγού. Η ησυχία είναι το ίδιο σημαντική, για να αισθάνεται ο χρήστης πιο κοντά στις σκέψεις του. Το αυτοκίνητο που φτιάχνεις τώρα είναι πιο προσωπικό, στοχεύει να λειτουργεί στις φλέβες του οδηγού σαν τον πρωινό καφέ. Κι επειδή αυτό είναι υποκειμενικό, είναι και πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί.
Βέβαια, όπως θα παρατηρήσατε, από τις παραπάνω κατηγορίες λείπουν μερικά χαρακτηριστικά που δεν χρειάζονται απαραίτητα ούτε τεράστια μετατρόχια, ούτε ιδιαίτερα δυνατούς κινητήρες, ούτε ορατές ραφές πάνω στα πολύ μαλακά πλαστικά. Είναι τα αυτοκίνητα που έχουν εξαιρετικά τιμόνια, εξαιρετική γεωμετρία, εκείνα που μπορεί να μην είναι μπετόν αρμέ και δεν κοστίζουν απαραίτητα μια μικρή περιουσία, αλλά επικοινωνούν άριστα με τον οδηγό τους. Αυτή την κατηγορία δυστυχώς δεν θα την αναφέρουμε, διότι την προσφέρουν πλέον ελάχιστοι κατασκευαστές κι αυτοί οδηγούνται σε κάθε ανανέωση να μιλάνε για ESP, αερόσακους, «αμυγδαλωτά μάτια» και λοιπά περιφερειακά. Για να μην καταλήξει η κουβέντα μας σε γκρίνια, ας μείνουμε στις δυο παραπάνω κατηγορίες, που είτε λίγο είτε πολύ εμπεριέχουν και μερικά στοιχεία από την απούσα στις μέρες μας κατηγορία.

 Image via WikipediΚάπως έτσι, λοιπόν, φτιάχνονται τα προσιτά σπορ αυτοκίνητα σήμερα. Τι γίνεται όμως όταν μια εταιρεία που έχει μεγάλη παράδοση στη δεύτερη κατηγορία αποφασίζει να εμπλακεί δυναμικά και στην πρώτη; Αν είναι η Peugeot, τότε η απάντηση ονομάζεται RCZ. Ένα αυτοκίνητο που ήρθε να μας θυμίσει γιατί η πολυτέλεια μπορεί να είναι αρκετά προσιτή. Αλλά, πρωτίστως, το RCZ είναι ένα αυτοκίνητο με εκπληκτική σχεδίαση. Κοιτώντας το από απόσταση, το μόνο που μπορείς να πεις είναι ότι είναι πολύ όμορφο. Κοιτώντας το από κοντά σε προσκαλεί να απλώσεις το βλέμμα σου στο αμάξωμά του, να σταθείς σε κάθε μικρή λεπτομέρεια, σε κάθε σημείο. Το RCZ χαρακτηρίζεται από την εξαιρετική σιλουέτα του, τις πληθωρικές καμπύλες στην οροφή, το εξαιρετικό τελείωμα της ουράς του. Κυρίως όμως, από την αίσθηση ότι κάθε εκατοστό δουλεύτηκε αρκετά λεπτά. Σαν να είναι χειροποίητο. Και αυτή είναι μια αίσθηση που έχουμε πάρα πολύ καιρό να νιώσουμε για αυτοκίνητο.

Στο εσωτερικό κυριαρχεί η ποιότητα και η εξαιρετική αίσθηση φιλοξενίας. Η σχεδίαση είναι όμορφη, οι ραφές στα υλικά δίνουν τον premium τόνο, η αφή κερδίζει το χέρι που ακουμπάει στο ταμπλό. Κάτι που ίσως μετριάσει την εικόνα για τους πολύ απαιτητικούς είναι ότι υπάρχουν εξαρτήματα (τα φλας για παράδειγμα) που έρχονται από άλλα μοντέλα της εταιρείας, αλλά σε προσωπικό επίπεδο διόλου δεν μας πείραξε, ακριβώς επειδή ο premium χαρακτήρας του αυτοκινήτου μοιάζει να μην ενσωματώνεται στο αυτοκίνητο με τεχνητά μέσα, αλλά να βρίσκεται εκεί πριν αυτό πάρει την τελική έγκριση! Ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι, αλλά σήμερα ειδικά η αίσθηση που σου μένει είναι σπουδαία υπόθεση.Το RCZ έχει και την ποιότητα υποδοχής που είναι απαραίτητη και για πιο ψηλούς οδηγούς, έστω και αν είστε γύρω στο 1.90 μ. θα διαπιστώσετε πως το κεφάλι σας κατά την είσοδο πρέπει να γέρνει σε κάποια συγκεκριμένη γωνία για να αποφευχθούν οι επαφές με το αμάξωμα (κάπως έτσι κυλάνε τα πράγματα για όλες τις αντίστοιχες κατασκευές). Το είχαμε κοντά μας για αρκετές μέρες, και ουσιαστικό πρόβλημα δεν υπήρξε, τελικά μπαίνεις μια χαρά μέσα.

Image via Wikipedia Κάθεσαι στο κάθισμα του οδηγού και εκεί συναντάς ένα άκρως γοητευτικό (οδηγικά) στοιχείο. Ο όμορφος επιλογέας βρίσκεται λίγο πιο ψηλά από εκεί που τον περιμένει ο καρπός σου, φέρνοντας σου σκέψεις από αγωνιστικές κατασκευές. Η προσοχή στη λεπτομέρεια εξακολουθεί να γυροφέρνει τις σκέψεις σου, πείθοντας σε συνεχώς για το ξεχωριστό της κατασκευής. Εμείς είχαμε στη διάθεσή μας και τέσσερα δερμάτινα καθίσματα, με τα εμπρός να εξασφαλίζουν άνεση και χώρους, και τα πίσω να είναι σε θέση να φιλοξενήσουν δυο μικρά παιδιά. Μέχρι και ο χώρος αποσκευών (320 λίτρα) είναι αρκετά ικανοποιητικός για το ύφος του αυτοκινήτου.
Η αυτοκινητική αξία ενός αυτοκινήτου δεν προσμετράται σε ευρώ, αλλά από αυτά εξαρτάται η εμπορική του επιτυχία, οπότε μόνο θετικά σχόλια μπορούμε να κάνουμε για το κόστος αγοράς του RCZ. Το γαλλικό μοντέλο τιμάται από 29.947 ευρώ (28.517 με απόσυρση), με ένα πλούσιο επίπεδο εξοπλισμού που περιλαμβάνει ζάντες αλουμινίου 17 ιντσών, ABS, ASR, ESP, cruise control, 4 αερόσακους, κλιματισμός, ηχοσύστημα, υπολογιστής ταξιδιού, προβολείς ομίχλης και όλες τις σύγχρονες ηλεκτρικές ευκολίες. Για όσους έχουν διάθεση και δυνατότητα υπάρχει και η έκδοση Black, με κόστος 32.582 ευρώ (31.152 με απόσυρση), επιλογή που συνδέεται περισσότερο με το στιλ και όχι με ουσιαστικό εξοπλισμό (στα επιπλέον στοιχεία του οποίου περιλαμβάνονται τα ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα καθίσματα, οι αυτόματοι καθαριστήρες και ο «ηλεκτροχρωματικός» εσωτερικός καθρέφτης).
Το RCZ είναι φυσικά ένα γαλλικό μοντέλο, που σημαίνει πως διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά της γαλλικής σχολής, στοιχείο που παίζει μεγάλο ρόλο στο χαρακτήρα του. Όπως μεγάλο ρόλο παίζει και ο κινητήρας του αυτοκινήτου, ο γνωστός υπερτροφοδοτούμενος των 1,6 λίτρων με ισχύ 156 ίππων. Η ονομαστική του ιπποδύναμη δεν ... τρομάζει, ωστόσο η επάρκειά του είναι σαφέστατη και η λειτουργία του εξαιρετικά ομοιογενής. Το αυτοκίνητο έχει ροπή από πολύ χαμηλά, έχει γραμμική συμπεριφορά σε όλο το εύρος των στροφών, έχει δύναμη παντού, και όλα αυτά τα προσφέρει μέσα σε ένα τεράστιο κύμα ομοιογένειας, μεστότητας, φιλικότητας και ευγενείας. Διότι το RCZ δεν σε αγχώνει, δεν σου προκαλεί σκέψεις με υστερικές συμπεριφορές, δεν ταλαιπωρεί τα χέρια σου με κοφτές κινήσεις.
Ναι, παραδέχομαι πως σε άλλες περιπτώσεις για όλα αυτά θα έγραφα απλώς ότι η αδρεναλίνη δεν είναι δα και κορυφαία, κι ότι θα περίμενα την έκδοση των 200 ίππων για τα περαιτέρω, αλλά εδώ δεν θέλω να τα περιγράψω έτσι, για έναν κυρίως λόγο. Όταν ιδρώνουν τα χέρια σου στο τιμόνι, όταν η πλάτη σου νιώθει κλοτσιές σε κάθε πάτημα του δεξιού πεντάλ, όταν συγκεντρώνεσαι για να «μετρήσεις» την επόμενη στροφή, αναμφίβολα οδηγείς. Όμως δεν είναι μόνο αυτός ο τρόπος για να οδηγήσεις. Το αποδεικνύει και το RCZ. Εδώ βασίζεσαι στην επάρκεια της δύναμης (δεν κλοτσάει τίποτα την πλάτη σου αλλά δύναμη σαφώς υπάρχει), μπορείς άνετα να πλησιάζεις την επόμενη καμπή κι εσύ να ακούς το γουργουρητό του κινητήρα, να φτάνεις στο σημείο που πρέπει να στρίψεις το τιμόνι σου (λίγο μεγαλύτερο σε διάμετρο από όσο θα θέλαμε) κι απλά να λυγίζεις τους καρπούς σου και να στρίβεις χωρίς να σε ενδιαφέρει με πόσα μπήκες, χωρίς κλίσεις, χωρίς τονισμένες αντιδράσεις, χωρίς ανησυχίες, χωρίς ίχνος απορίας για το αν το αυτοκίνητο αντέχει. Αντέχει. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αντέχει.

Βέβαια, μπορείς να το οδηγήσεις και αλλιώς. Να αφήσεις τα αγχολυτικά στην ηρεμία τους και να μπεις στον πειρασμό να ασχοληθείς με τον υπέροχο επιλογέα. Εμείς, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν θελήσαμε να το αποφύγουμε. Δουλεύεις τον κινητήρα ψηλά, όχι ότι χρειάζεται, απλά για το ονόρε του πράγματος, βιδώνεις τη μούρη στον τάπητα και ασχολείσαι με τις αντιδράσεις του αυτοκινήτου, οι οποίες είναι σε κάθε περίπτωση υπερ-φιλικές (οι σχολές δεν κρύβονται). Απλά επειδή δεν υπάρχουν κλίσεις και μπορείς να πιέσεις όσο θες τα ελαστικά σου, νιώθοντας την ίδια στιγμή την κορυφαία ποιότητα κύλισης (ναι, ταυτόχρονα, οι Γάλλοι ξέρουν τον τρόπο), δεν αισθάνεσαι την πραγματική πίεση που μπορείς να φέρεις στο πλαίσιο. Πάντως, ελάχιστες στιγμές νιώσαμε ότι άξιζε τον κόπο η αυτοσυγκέντρωση που είχαμε. Το αυτοκίνητο είναι βράχος. Εξαιρετικά φιλικό και ομοιογενές.Και είναι ο χαρακτήρας του τελικά που υπερβαίνει οτιδήποτε άλλο. Αυτή η κορυφαία ποιότητα κύλισης μέσα στη στροφή, πάνω από καλό ή άθλιο οδόστρωμα, είναι αδιάφορο, «οδηγεί» τις αντιδράσεις σου. Ακόμα ακόμα, το τιμόνι δεν έχει πολύ «ξυραφένια» αίσθηση αλλά ξέρεις πάντοτε που βρίσκονται οι τροχοί σου, πόσο έχεις πιέσεις τα ελαστικά σου, πόσο δυνατά θα επιστρέψεις στην ευθεία. Δεν έχει σημασία. Το RCZ πλησιάζει σε αίσθηση κουπέ υπερδιπλάσιων χρημάτων. Μετά το εξαιρετικό Nissan 370Z το RCZ μας έκανε να βάλουμε στην άκρη το προσωπικό μας στιλ και να γοητευτούμε από το δικό του χαρακτήρα, να οδηγήσουμε όπως μας δείχνει ότι είναι καλύτερο για να το γευτούμε όσο περισσότερο γίνεται, τις λίγες μέρες που το είχαμε κοντά μας. Αριθμητικά οι μέρες ήταν υπεραρκετές, αλλά όταν έχεις ωραία πράγματα γύρω σου θες απλά περισσότερες. Η ανθρώπινη απληστία...

Υπέρ

• Ποιότητα κύλισης
• Οδική συμπεριφορά
• Απουσία κλίσεων
• Κινητήρας
• Ηχομόνωση
• Ποιότητα παραμονής
• Φιλικότητα

Κατά

• Θα θέλαμε λίγο μεγαλύτερη βάση στο κάθισμα
• Θα θέλαμε λίγο μικρότερο σε διάμετρο τιμόνι

Γιάννης Χαρίτος / AutoInternet